Opstijgplek gevonden

Hoe mooi. Mannen die in een uithoek van Schiphol vliegtuigen in de lucht proberen te houden uit dezelfde bouwjaren als zijzelf - 1935-1944 - alsof het hun eigen leven is. En misschien is dat ook wel zo.

In oktober kun je het zelf zien. Want dan stijgen we op een vrijdagavond vanuit hun hangar op voor de Nachtvlucht. De mannen zijn er zelf bij om over hun trots en passie te vertellen. Een memorabele landingsplek hebben we waarschijnlijk ook gevonden.

Geflitst op de trekker. Maar waarom?

Een Duitse aardappelteler op de trekkert kreeg deze week een bekeuring wegens een enorme overschrijding der maximum snelheid, bericht de Telegraaf. Boer en justitie staan voor een raadsel, want de tractor gaat niet harder dan 60 km/u. Maar voor motorrijders is dit natuurlijk een voorzet voor open doel: Kawasaki had het allemaal allang bedacht.

De Nachtrit komt eraan

Voor de slapelozen, de rustelozen, dagdromers en de mannen met hesjes: de Nachtrit van Promotor komt er weer aan. De nuttelozen van nacht, Nico en ik, zijn al flink aan het zoeken naar lokaties-waar-je-normaalgesproken-nooit-bij-kunt. Deze keer hebben we de blik gericht op onder meer oude vliegvelden. Maar die blijken vaak in handen te zijn gevallen van zogenaamde eventbureautjes. En dat zijn van de typische horeca-types die altijd maar het onderste uit de kan willen hebben en heel weinig bieden voor heel veel geld. Een stukje over een landingsbaan knorren, zoals in Top Gear? 4500 euro, meneer.

Oke, we denken nog even na. Goedemiddag.

Zweeds Booswichtenhonk bezocht

Het voor booswichten gratis honk in Zweden is weer eens bezocht. Deze keer door Sjoerd Spieker uit de Achterhoek. Hij schreef:

Gevonden! Ik heb het gevonden! Het booswichtenhonk! Vorige maand ben ik bijna twee weken in Zweden (en Noorwegen) geweest. Toen heb ik ook een bezoek gebracht aan Skillingsfors. Natuurlijk had ik het waypoint van het honk niet in de GPS gezet, maar in het restaurantje in Skillingsfors vond ik iemand die wist waar het was. De term Nederlander, motorcykel en het sleutelwoord 'YouTube' deden het hem. Een man was zelfs zo aardig om voor me uit te rijden naar het honk. Zoiets maakt het dan wel weer tot een klein avontuur.

Ik heb enorm genoten van de gravelwegen. De foto's en vids van de vakantie heb ik verpakt in een filmpje. Mocht je het willen zien: hier vind je het. Groeten, Sjoerd.

Het verhaal over/de route naar het honk staan hier. De onverharde wegen die je in het filmpje van Sjoerd ziet, vind je in de Zachte kant van Noorwegen.

Van motorrijden val je af

De foto bewijst het. Links werd genomen op 1 oktober 2008, rechts hedenavond. En nee, ik heb geen erge ziekte. Tenminste, niet dat ik weet.

Ja, van motorrijden val je af en niet zo'n beetje ook. Als je jezelf tenminste een beetje kunt inhouden met eten.

Als ik niet of nauwelijks motor reed, deed ik dagelijks een uurtje fitness. Daarmee raakte ik per week bijna een kilo kwijt. Ging ik een paar dagen op de motor weg, dan deed ik geen fitness, maar verloor ik het dubbele. Terwijl ik dan veel meer at en dronk. In totaal ging er ruim 35 kilo af. Mijn motorbroekmaat ging van 58 naar 48. Als ik mijn oude broek nu aantrek, kan er nog zeker een HD Fat Boy bij.

Ze zouden op TelSell dus gewoon motorfietsen moeten verkopen. De enige fitnessapparaten die niet vervelen na twee weken.

De heg van Engeland

Ze noemen Kent - rondom Dover - ook wel de Tuin van Engeland. Voor motorrijders is het vooral de Heg van Engeland - ontdekte ik afgelopen week. Langs alle smalle kronkelweggetjes die op de kaart zo leuk lijken, staat aan beide zijden een heg van twee meter hoog, waardoor je niets ziet aankomen en een bocht met 20 km/u al spannend wordt.

Bij de Engelsen zelf heb ik meestal hetzelfde trouwens: er zit altijd een soort heg tussen. Vriendelijk, beleefd, maar geen spoortje emotie, zelden echt contact.

Na wat zoeken toch nog een paar routes kunnen maken die over betere, bredere wegen lopen. Die zijn bedoeld voor een lezersaanbieding. Een dag of vier in een kakhotel op een landgoed zitten voor weinig en daarvandaan leuke ritjes maken. Tis weer eens wat anders dan schnitzels eten op de Eifel.