28-06-2011

Zoeken naar goud

Na allerlei andere blogs, nu weer even terug op mijn eigen blog. Want ik ben weer op pad. Afgelopen week op Bornholm, nu zit ik in Stockholm. Morgenochtend pak ik de boot naar Finland. Direct daarna de motortrein naar het Hoge Noorden. Donderdagmorgen ben ik dan in Lapland.

Lapland, daar ben ik hard aan toe.

Wanneer wil een mens naar Lapland? Als je gek wordt van die blauwe kutenveloppen bijvoorbeeld, die een keer of drie per week in de bus vallen. Ook gek word je van al de mensen die eigenlijk vinden dat het er vier of vijf moeten worden.

Van al die uitvreters, onderklassers, gelukzoekers en andere redders der beschaving, zijn de kunstenaars toch wel het diepst gezonken. Als je creatief bent, niet getikt en ook nog hard kunt werken, waarom zou je jezelf dan in godsnaam vernederen met gebedel om subsidie?

Waarom moet iemand die iets kan, ondersteund worden alsof het een bejaarde, invalide, gevangene, godsdientwaanzinnige of verstandelijk gehandicapte is? Waarom moet iets dat waardevol zou zijn, gratis en voor niks worden aangeboden, dus waardeloos worden gemaakt?

Nou ja, je snapt het misschien, ik ben aan Lapland toe. Je reist niet echt naar Lapland, je vlucht er naartoe.

Aldaar ga ik op zoek naar de sporen die een mooie plaatsgenote daar achterliet in 1949. Op de vlucht voor geldproblemen, verzeilde ze in het goudzoekergebied van Fins Lapland. Daar werd ze beroemd, sterker nog, legendarisch en onsterfelijk (precies wat elke kunstenaar zou moeten willen, in plaats van zaniken om subsidie). Hoe dat is gegaan, ga ik beschrijven voor Promotor en Op Pad. En voor de lezers van dit blog.