De buren hebben het gedaan, volgens buurvrouw

'Vroeger was er vrijwel overal burenhulp en vormde nabuurschap de basis van de samenleving,' zei Beatrix in haar jaarlijkse kerstpraatje. 'Men kende elkaar. Maar de moderne mens lijkt weinig aandacht te hebben voor de naaste. Tegenwoordig zijn zelfs buren soms vreemden. (...) Om te kunnen mee-leven is tastbare nabijheid nodig. Echt contact ontstaat in daden en woorden.'

En dat komt dan uit de mond van onze overbuurvrouw. Acht jaar wonen we hier, nog nooit hebben we haar in het echt gezien. Altijd zit deze vreemde maar achter dat hoge hek met beveiligingscamera's, altijd maar achter die slotgracht waarin mogelijk piranhas zwemmen. Nooit een kerstkaartje gehad, nooit op de koffie gevraagd en nooit zie je haar als we moeten sneeuwschuiven. Met de motor mag je niet eens bij haar oprit komen. Maar wel met kerst vermanende praatjes over de buren verspreiden.

Net als andere boven-ons-gestelden is Beatrix allergisch voor het normale volk. Dus heeft ze natuurlijk ook iets tegen internet. Want daar kunnen de mensen zomaar zeggen wat ze denken, zonder tussenkomst van de Rijksvoorlichtingsdienst. Anoniem, ook dat nog. Dat is natuurlijk het laagste van het laagste. Nee, niets gaat boven het normale menselijke burencontact, vindt ze. Want daar staat tenminste het vier meter hoge prikkeldraad van de paleistuin tussen.

Kouwepoten 2009: guur en mooi

Het was koud, nat en vies, maar toch kwamen er bijna 300 man opdagen bij de Kouwepotentocht van 2009. Uitrijdende suikerbietenboeren maakten het allemaal nog wat lastiger, maar ongelukken zijn uitgebleven. Op een kleintje na: een overstekende zwaan zorgde voor een valpartij. Of eigenlijk weer zo'n meedogenloze dierenliefhebber die ervoor remde. Maar na een ritje per ambulance naar het ziekenhuis, kon het slachtofffer bij pa achterop mee naar huis. Op wat blauwe plekken na gaat het goed met hem. Namens alle deelnemers hebben we een bloemetje gestuurd.

Nieuwe verten voor de Kouwepoten

Deze week maakte het Rotterdams Havenbedrijf bekend dat oude landkaarten de prullenbak in kunnen. Er is namelijk een nieuw stuk Nederland bijgekomen. De Tweede Maasvlakte.

De Tweede Maasvlakte is aangelegd om de Kouwepotentocht 2009 extra boeiend te maken. Want een beetje turen naar een horizon van alleen maar water is aan de saaie kant. Vandaar wat eilandjes en een stuk of zes baggerspuiters. Tijdens de tocht kun je het vanaf De Slufter (de mooiste gifbelt van Nederland) en Futureland (een veredelde bouwkeet) bekijken. Heel mooi. Na de Kouwepotentocht halen ze de Tweede Maasvlakte weer weg.

De belangstelling voor de tocht is overigens groot. Daarom hebben we er zojuist een tweede startpunt bij gemaakt. Een restaurant op het havenhoofd van Hellevoetsluis, vrijwel op de plek waar Piet Hein de Zilvervloot aan wal bracht. Dat was toen ter gelegenheid van de Kouwepotentocht van 1628. Dit startpunt was ook al eens het eindpunt van een Tanktastocht, dus mooi en gezellig. Bovendien wat minder krap dan het eerste startpunt, Droogdok Jan Blanken.

Na Maasvlakte gaan we naar Goeree-Overflakkee. Wist je dat dit niet bij Zeeland hoort? Wij inmiddels ook. Waar het wel bij hoort, weten we nog steeds niet. Bij Groningen vermoedelijk, wat het barst er van de suukrbietnveldn.

Vervolgens doen we West Brabant en Zeeland aan, met heel veel big wide open spaces. Een echt Kouwepotengebied. Daarom deed oma Onrust gisteren een oproep: 'Jongens, doe toch een sjaal om!'

Kouwepoten 2009: Grote Dingen

De Kouwepotentocht van 2009 gaat geen pittoresk, schilderachtig ritje worden. Het thema is deze keer NEDERLAND XXL, dus rijden we langs zware industrie, megacontaineroverslagplaatsen en andere Grote Dingen. We beginnen in de spelonken van een droogdok en eindigen in de gangen van de Oosterscheldekering. Datum 28 november, inschrijven vanaf 13 november.

Brusselmans en Buell uit elkaar

Herman Brusselmans en zijn grote liefde Buell zijn uit elkaar. De schrijver en beste beffer van België (‘Neen, ik heb gezegd: van Vlaanderen’) had zijn favoriete merk min of meer eeuwige trouw beloofd, maar nu Harley-Davidson Buell heeft laten vallen, deed Brusselmans hetzelfde. ‘Je moet nooit op een motor van een bijna failliet merk rijden,’ zou hij hebben gezegd.

Zijn nieuwe liefde is een Triumph Street Triple. Deze kocht hij bij de beste dealer van Vlaanderen, enkele uren voordat wij daar met een kapotte Bonneville arriveerden. Naar verluidt was hij daarbij in gezelschap van een ‘ongelooflijk mooie vrouw’. Dat was ongetwijfeld de veelbeschreven Tania de Metsenaere, maar de aanwezigen waren te verlegen deze belangrijke informatie te achterhalen.

Zijn Buell Lightning heeft hij niet ingeruild, maar zou hij hebben verkocht aan een zwager.

De beste dealer van Vlaanderen

Op zoek naar de lekkerste patat, ham, pralinen en borsten van Vlaanderen, vonden we toevallig ook de beste dealer. Denken we. De Bonneville van Nico begaf het namelijk weer eens. En zo kwamen we met behulp van een sleepdienst bij Triumph-dealer Daniel de Rycke.

De Rycke hield zijn zaak op vrijdagavond nog een tijdje voor ons open en bood direct een vrijwel nieuwe leenmoter aan. Zonder moeilijk formaliteitengedoe, maar met koffie, mooie verhalen en zelfs een primeur. Terwijl wij de volgende regenachtige dag op een Thunderbird de reportage konden afmaken, blies hij de Bonneville nieuw leven in. Zaterdagavond laat haalden we de Bonneville op en die bleek als nieuw te rijden.

Waar vindt men dat nog, zoveel hulpvaardigheid en vriendelijkheid na sluitingstijd? Waar vindt men dat nog, een dealer met wie je over de boeken van Herman Brusselmans kunt praten? Nou, in Assenede, op enkele kilometers van Sas van Gent. Nico overweegt een verhuizing.

Vlaanderen boven

Meestal als ik door Vlaanderen rij, denk ik: "wat word ik toch nat" en "eigenlijk wil ik dood". Maar deze keer hebben we iets gevonden waardoor het leuk werd. Een ritje langs allerlei culinaire hoogstandjes dus, zoals verkrijgbaar in bovenstaand frietkot. Dan eet je niet alleen lekker, maar kom je ook nog eens gedreven, leuke mensen tegen. En knappe madammen. Dat maakte de kaarsrechte wegen bochtig en zelfs de Vlaamse containeroverslagplaats kust werd sfeervol. Ook zonder bergen, bochten en weer kan motorrijden nog leuk zijn. We gaan vast wat meer doen met dat leuke land.

Naar Vlaanderen

De ene keer is het na een meter, de andere keer na honderd, maar toch altijd wel binnen een kilometer na het oversteken van de Belgische grens begint het te regenen. En toch gaan we donderdag een rondje Vlaanderen doen. Niet voor het weer, niet voor het landschap, maar wel voor de Vlamingen en voor het eten. We gaan er een geniettochtje van maken. Zoeken naar de lekkerste patat, garnalenkroket, geuze, ham, mosterd enzovoort.

We gaan onder meer naar Antwerpen. Daar hebben ze weer eens een hekel aan Nederland, omdat wij de Antwerpse haven blokkeren vanwege de groengele rietkip, die ergens op een Zeeuwse zandbank rondloopt. Of zoiets. Voor straf hebben de Antwerpenaren tegen de Lange Wapper gestemd, omdat Nederlanders misschien een voordeel zouden hebben aan de snellere verbinding met het zuiden. Als tegenreactie heeft Nederland de coffeeshops in Roosendaal dichtgetimmerd. Vlaamse troepen zouden inmiddels zijn opgetrokken naar de grens. We denken erover om ons aan te sluiten.

Liberté, egalité, balletje saté

De Nachtrit van Promotor is voorspoedig verlopen. Er waren betrekkelijk weinig ongelukken en bekeuringen, het aantal amputaties en slagaderlijke bloedingen viel ook mee. Ook al waren er meer deelnemers dan ooit: ruim 350. Door de harde wind hadden we bij het eerste stoppunt nogal wat moeite om de broodjes bal met satesaus warm te krijgen. Maar met wat hulp van deelnemers en de legendarische Alfred Tuitel is dat toch gelukt. Al was de ene lichting ballen aanzienlijk warmer dan de andere.

Soms ook wat hilarische stroefheid bij de inschrijving van enkele Friese deelnemers: de dochters van Nico verstaan geen Fries.

Twee keer een bericht van een valpartij, maar de slachtoffers konden gewoon doorrijden. Verder alleen maar gezelligheid en een paar magische momenten: de sterrenhemel boven de pikdonkere dijk van Enkhuizen, de aankomst bij het Aviodrome tussen de oude vliegtuigen.

Organen leveren aan Diesel

Maar weinig producten die zo saai en humorloos aan de man worden gebracht als helmen. Dus rook Diesel een kans. Met Quique, een hoofd zonder lichaam, is Diesel op zoek naar orgaandonors die een heel lichaam willen leveren. Lichaam uploaden kan hier.

Organen geven

Horizontaal medisch – Als grootleveranciers van donororganen vragen motorrijders zich wel eens af waarom moslims geen orgaandonor willen zijn. Zou niet mogen van hun boekie, luidde het eerst. Maar een islammoloog met baard zei via de gebruikelijke omwegen in Goedemorgen Nederland dat het eenvoudiger lag: ze willen niet doneren, omdat ze witte Nederlanders haten.

Goh, hadden we nou nooit gedacht.

Het kwam allemaal doordat een bepaalde persoon – een naam wilde hij niet noemen – hullie vergeleek met fascisten etc. Maar natuurlijk. We herinneren ons maar al te goed hoe de baarden en hoofddoekjes in de rij stonden voor een codicil toen Wilders nog wel zijn mond hield.

Ze willen de vijand geen organen geven, maar nemen, ja, dat dan weer wel. Geen wonder dat het donorsysteem vast begint te lopen, want geven zonder er wat voor terug te krijgen, gaat snel vervelen.

Volgens booswichtenclubarts dr. Pil zou het aantrekkelijker worden als donororganen alleen beschikbaar waren voor dragers van een codicil. Of als je een lijstje van uitzonderingen aan je codicil kon plakken: geen godsdienstfanaten, geen politici, geen Hanneke Groenteman, geen Dick Scheringa, etc. Het lijstje zal vermoedelijk de dikte van een paar telefoonboeken hebben, maar voor sommigen rijdt het toch een stuk prettiger.

Geland: Schiphol 1928

Zat even een maandje in de wolken. Nu weer op aarde. Maar waar waren we gebleven? Oh ja, de landingsplek voor de Nachtrit. We hebben 'm. Het Schiphol van 1928 met bijbehorende klassieke vliegtuigen. Kunnen we dankzij een grote zak geld zomaar bij, ver na middernacht. Belachelijk veel aanmeldingen al, kan nauwelijks meer wat bij. Moeten we straks toch weer mensen teleurstellen, helaas.

Opstijgplek gevonden

Hoe mooi. Mannen die in een uithoek van Schiphol vliegtuigen in de lucht proberen te houden uit dezelfde bouwjaren als zijzelf - 1935-1944 - alsof het hun eigen leven is. En misschien is dat ook wel zo.

In oktober kun je het zelf zien. Want dan stijgen we op een vrijdagavond vanuit hun hangar op voor de Nachtvlucht. De mannen zijn er zelf bij om over hun trots en passie te vertellen. Een memorabele landingsplek hebben we waarschijnlijk ook gevonden.

Geflitst op de trekker. Maar waarom?

Een Duitse aardappelteler op de trekkert kreeg deze week een bekeuring wegens een enorme overschrijding der maximum snelheid, bericht de Telegraaf. Boer en justitie staan voor een raadsel, want de tractor gaat niet harder dan 60 km/u. Maar voor motorrijders is dit natuurlijk een voorzet voor open doel: Kawasaki had het allemaal allang bedacht.

De Nachtrit komt eraan

Voor de slapelozen, de rustelozen, dagdromers en de mannen met hesjes: de Nachtrit van Promotor komt er weer aan. De nuttelozen van nacht, Nico en ik, zijn al flink aan het zoeken naar lokaties-waar-je-normaalgesproken-nooit-bij-kunt. Deze keer hebben we de blik gericht op onder meer oude vliegvelden. Maar die blijken vaak in handen te zijn gevallen van zogenaamde eventbureautjes. En dat zijn van de typische horeca-types die altijd maar het onderste uit de kan willen hebben en heel weinig bieden voor heel veel geld. Een stukje over een landingsbaan knorren, zoals in Top Gear? 4500 euro, meneer.

Oke, we denken nog even na. Goedemiddag.

Zweeds Booswichtenhonk bezocht

Het voor booswichten gratis honk in Zweden is weer eens bezocht. Deze keer door Sjoerd Spieker uit de Achterhoek. Hij schreef:

Gevonden! Ik heb het gevonden! Het booswichtenhonk! Vorige maand ben ik bijna twee weken in Zweden (en Noorwegen) geweest. Toen heb ik ook een bezoek gebracht aan Skillingsfors. Natuurlijk had ik het waypoint van het honk niet in de GPS gezet, maar in het restaurantje in Skillingsfors vond ik iemand die wist waar het was. De term Nederlander, motorcykel en het sleutelwoord 'YouTube' deden het hem. Een man was zelfs zo aardig om voor me uit te rijden naar het honk. Zoiets maakt het dan wel weer tot een klein avontuur.

Ik heb enorm genoten van de gravelwegen. De foto's en vids van de vakantie heb ik verpakt in een filmpje. Mocht je het willen zien: hier vind je het. Groeten, Sjoerd.

Het verhaal over/de route naar het honk staan hier. De onverharde wegen die je in het filmpje van Sjoerd ziet, vind je in de Zachte kant van Noorwegen.

Van motorrijden val je af

De foto bewijst het. Links werd genomen op 1 oktober 2008, rechts hedenavond. En nee, ik heb geen erge ziekte. Tenminste, niet dat ik weet.

Ja, van motorrijden val je af en niet zo'n beetje ook. Als je jezelf tenminste een beetje kunt inhouden met eten.

Als ik niet of nauwelijks motor reed, deed ik dagelijks een uurtje fitness. Daarmee raakte ik per week bijna een kilo kwijt. Ging ik een paar dagen op de motor weg, dan deed ik geen fitness, maar verloor ik het dubbele. Terwijl ik dan veel meer at en dronk. In totaal ging er ruim 35 kilo af. Mijn motorbroekmaat ging van 58 naar 48. Als ik mijn oude broek nu aantrek, kan er nog zeker een HD Fat Boy bij.

Ze zouden op TelSell dus gewoon motorfietsen moeten verkopen. De enige fitnessapparaten die niet vervelen na twee weken.

De heg van Engeland

Ze noemen Kent - rondom Dover - ook wel de Tuin van Engeland. Voor motorrijders is het vooral de Heg van Engeland - ontdekte ik afgelopen week. Langs alle smalle kronkelweggetjes die op de kaart zo leuk lijken, staat aan beide zijden een heg van twee meter hoog, waardoor je niets ziet aankomen en een bocht met 20 km/u al spannend wordt.

Bij de Engelsen zelf heb ik meestal hetzelfde trouwens: er zit altijd een soort heg tussen. Vriendelijk, beleefd, maar geen spoortje emotie, zelden echt contact.

Na wat zoeken toch nog een paar routes kunnen maken die over betere, bredere wegen lopen. Die zijn bedoeld voor een lezersaanbieding. Een dag of vier in een kakhotel op een landgoed zitten voor weinig en daarvandaan leuke ritjes maken. Tis weer eens wat anders dan schnitzels eten op de Eifel.

Is het nou gezellig in de DDR?

Nee, de Deutsche Demokratische Republiek bestaat niet meer. Maar dat ze de sporen van de Demokratisten zo vreselijk drastisch hebben uitgewist, had ik ook weer niet verwacht toen ik aan de tocht langs de Duitse Oostzeekust begon.

Ik kwam bijna nog meer sporen van tegen van Hitler dan van Honecker. Seebad Prora (foto) was er een van. De raketbasis van Peenemunde - puur Syldavie en ook het decor van James Bond's Moonraker - was het tweede. En verder zag ik eigenlijk alleen maar gerenoveerde oude glorie en nieuwe rijkdom.

Maar is het er nou een beetje gezelliger geworden? Ja. Soms meer dan me lief was, waardoor ik twintig jaar na de val van de muur toch nog op de vlucht moest. Oftewel: zojuist weer een reisverhaaltje afgerond. Staat in de volgende Promotor.

Met enkelbandje naar Kent

Morgen er eindelijk even uit. Een paar dagen naar Zuid-Engeland - Kent en misschien Wight. Normaalgesproken heb ik in juli al de helft van mijn reisjes gemaakt. Dit jaar ben ik wegens gezwoeg niet veel verder dan Uitgeest gekomen.

Bij wijze van proef heb ik me aangemeld bij Google Lattitude. Dat is een soort huisarrest voor onderweg; een digitale enkelband waarmee ze thuis kunnen zien of ik wel op tijd in mijn mandje lig en niet tot vijf uur 's morgens in het casino of het paaldanspaleis rondhang. Doe ik dat toch, dan heeft Google waarschijnlijk wel een toepassing waarmee ik via mijn mobieltje pijnlijke stroomstootjes zal ontvangen. Google Torture of zo. Op het kaartje hiernaast zie je waar ik uithang.

Update: Lattitude deed het niet. Of eigenlijk deed mijn hele telefoon het niet. Was wel lekker rustig, toch.

Blafhoest door Franse miljeubenzine

Vroeger moest je helemaal in het Oostblok tanken om een hoestende motor met rokende uitlaat te krijgen. Sinds kort hoef je niet verder dan Frankrijk. Daar hebben ze bij een groot aantal tankstations Euro 95 vervangen door SP95-E10, euroloodvrij met 10 % bio-ethnanol.

De nieuwe benzine schijnt goed voor het milieu te zijn, maar sommige motoren worden er ziek van: verminderde prestaties, onregelmatige stationairloop en pingelen zijn de eerste verschijnselen. Dat blijkt uit een belrondje dat de ADAC bij fabrikanten maakte. BMW's, Harleys van na 1980 en Triumphs van na 1990 zouden het mengsel goed verdragen. Maar Kawasaki gaf aan dat bovengenoemde problemen kunnen ontstaan. Bij andere fabrikanten is dat ook niet uitgesloten, maar die reageerden wat minder alert dan Kawa en hebben de zaak nog in onderzoek.

Als je het niet vertrouwd of problemen merkt, kun je volgens de ANWB in Frankrijk het best ‘SuperPlus 98’ tanken.

Cote d'Azur? Nu even niet

De Tour verlaat vandaag na twee etappes de beroemdste kust ter wereld: de Côte d'Azur. Kan natuurlijk dat je na het zien van de mooie beelden zin hebt gekregen er direct op af te stormen. Maar zelf zou ik het nog niet te doen. Beter even wachten tot het najaar. Dan is het allesbehalve eenzaam en verlaten, maar je hoeft niet meer in de hitte langs eindeloze files te ploegen en in de rij te staan voor een plaatsje op een terras.

Sommigen zullen nu zeggen: maar ik ga voor de meiden en die zijn dan ook weg. Maar dat is niet waar. Het barst juist van de meisjes in het najaar. Ze zijn alleen boven de zestig. Volgende maand in Promotor mijn verhaal over de Cote d'Azur na sluitingstijd.

Slooppremie bij elektrische bamiscooter

In de motorwereld barst het van de mannen die precies weten hoe een echte motor hoort te rijden, te klinken en eruit hoort te zien. Dus verandert er maar weinig, want alles wat afwijkt vinden ze maar niks.

Voor vernieuwing moet je in een heel andere hoek van de motorwereld zijn: bij de meisjes. Daar kan alles wat bij mannen taboe is: gekke kleurtjes, hippe designs, made in China, een stofzuigerblok en vanaf nu zelfs een slooppremie. Dit alles bij elkaar vind je terug in de Ebretti Electric. Klinkt Italiaans, maar is een elektrische Nederlandse bamiscooter. Oftewel: gebouwd in China, maar dan wel volgens moderne Nederlandse normen.

Het resultaat: een kek en wellicht degelijk retroscootertje dat 45 km/h haalt en een actieradius van ruim 50 km zou hebben. De 25 km/h-versie moet met een volle accu zelfs 80 km ver komen. De adviesprijs is het dubbele van een gewone bamiscooter: 2395,-, maar wie een aftandse stinkscooter of -brommer inlevert, krijgt 350 euro slooppremie terug. De kosten voor elektriciteit liggen 70 procent lager dan voor benzine. En nog lager als je hem in het stopcontact van de buren prikt.

Ebretti richt zijn pijlen vooral op meiden van tussen de 16 en 25, yuppen en Holleeders. Maar je zou toch zelf ook bijna een proefritje gaan maken.

Overheidscampagnes vaak voor niks

De overheid als opvoeder, het wil maar niet lukken. Dat blijkt uit onderzoek van de overheid zelf. Postbus 51-campagnes (Ga niet slapen als je rijdt, Douche minder vaak of Betaal meer belasting) blijken nauwelijks effect te hebben.

Dat is een klap in het gezicht voor enkele betrokkenen. Voor sukkels als ik bijvoorbeeld - maar ik had het kunnen weten. Zelf schreef ik onder meer brochures voor vergeten campagnes als Rij nogal langzaam, Files zijn niet zo erg en Trek in het verkeer altijd een schone onderbroek aan.

Hiervoor moest ik vergaderingen bijwonen met soms wel tien man aan tafel (beleidsmedewerkers, voorlichters, communicatieadviseurs, een reclamegoeroe en een paar carrieretutjes), waar me verteld werd wat er in moest komen te staan. Ik begreep het allemaal maar half, maar schreef de tekst in twee dagen. In de drie weken erna werd deze besproken, ge-pre-test en geevalueerd. Vervolgens moest ik het woord 'stoplicht' veranderen in 'verkeerslicht'. We maakten er een foldertje van en mijn opdrachtgever stuurde een rekening van twee ton naar het ministerie. Daarna mocht ik op zijn kosten naar de Chinees. Jippie!

Of zelfs naar de Japanner, als er communicatievolk meeging.
'Zouden overheidscampagnes nou ook echt werken?' vroeg ik eens serieus. Besmuikt gelach aan tafel. Gansje, gansje, wat moet jij nog veel leren, voelde ik ze denken.
'Dat moet je op de lange termijn zien...,' sprak adviseur 1.
'Of op de heel lange termijn soms,' verbeterde adviseur 2.
'Maar we doen dit toch niet voor niks?' vroeg ik.
'Ik weet niet wat jij krijgt, maar wij doen het zeker niet voor niets,' schaterde de reclamedinges en prikte in zijn biefstuk teriyaki.
Noemen ze mij wel eens cynisch, maar dit waren de pro's.

Reizen vanaf de achterdeur

De ideale reisroute begint uiteraard bij je achterdeur. Dus heb ik laatst even opgezocht waar die roodwitte paaltjes bij mijn achterdeur naartoe leiden. Naar heel ver weg, zo bleek. In zuidelijke richting kom je uit in Sagres in Portugal. In noordelijke richting eindigen ze in Sint Petersburg. Prachtig, maar helaas, het is een wandelpad.

Zaterdag kreeg ik iets beters in de schoot geworpen. Bij de achterdeur stond een hele rij oude legervoertuigen; had met Veteranendag te maken. Een van de festiviteiten in de week voorafgaand aan deze dag, was een fietstocht van de Normandische landingstranden naar Den Haag, in het spoor van de Nederlandse Irenebrigade, die deze route in '44-'45 aflegde.

Als je hem andersom rijdt, sluit ie dus precies aan op de route van Patton. Geinig idee toch, dat de achterdeur op een historische manier met Normandie is verbonden. Maar natuurlijk ook een leuke rit als je toevallig niet naast het hoofdkwartier van de Landmacht woont (foto).

Politie schudt TT-bezoekers uit

Wacht de politie gristenen op na de EO-jongerendag met een radarpistool? Ligt de politie met laserguns in de struiken om homo's te bekeuren na de Roze Zaterdag? Hangen ze met helicopters boven Oeteldonk om niet-Brabo's te op de bon te slingeren na afloop van het carnaval? Dacht het niet. Maar het is inmiddels heel gewoon dat ze het na afloop van de TT wel doen met motorrijders. En dat, mevrouw de voorzitter, is een grote schande.

Niet alleen in Drenthe pakte de politie massaal uit met snelheids- en drankcontroles. Ook de politiekorpsen van de Kop van Overijssel en van Noord-Holland Noord probeerden een graantje mee te pikken. Dat laatste korps deelde op vrijdag en zaterdag maar liefst 2900 bonnen uit. Wegens het massale uitrukken van de politie was het happy hour voor bankrovers, moordenaars en inbrekers. Maar daar hoor je verder natuurlijk niets over.

VVN heeft weer een verbodsideetje

Daar is ie weer: het jaarlijkse ideetje van Veilig Verkeer Nederland. Deze keer over inhalen op 80 km-wegen. Zou verboden moeten worden. Liefst met een hek op de middenberm. In Zweden hebben ze dat al jaren en het is vreselijk. Zelfs in dat lege land zit je hierdoor voortdurend ingeklemd tussen twee Volvo's.

Maar goed, VVN heeft weer wat kunnen roepen en de journaals zonden het plichtsgetrouw uit. Dus dat was weer scoren. Heel belangrijk voor VVN, want zolang ze iets roepen blijven dit soort clubs bestaan. Dus houdt het nooit op, crisis of geen crisis. Reken alvast maar op de volgende voorstellen: rookverbod in auto's, motoren met meer dan 50 pk verbieden, verplichte zijwielen voor motoren, algemeen inhaalverbod voor alles, alle bochten moeten uit de wegen.

Het eindigt op het moment dat er geen verschil meer is tussen treinrijden en individueel verkeer. Want het enige veilige verkeer is geen verkeer. Hierna wordt de organisatie omgedoopt tot Veilige Keukentrapjes Nederland, want we er moet toch een baantje worden gevonden voor ex-ministers.

Honda wil beetje sexy worden

Denk je aan een Tuono, dan denk je aan sex. Denk je aan een 1098, dan denk je aan harde porno. En die matzwarte Sportster is ook wel geil, ja best wel. Maar denk je aan Honda, dan denk je aan Japanse ingenieurs.

Net als bij Honda Italië zien ze bij Honda Nederland het probleem met Honda ook wel een beetje. En dus doen ze nu dingetjes met Playboy, het enige blootblad dat zelfs Rouvoet niet voor zijn vrouw hoeft te verstoppen. Een reportage van 14 pagina's met een nakend meisje op een nakende Honda CB1000R. Porno in homeopathische dosering, zeg maar.

Ook zwaar verdund zijn de 'fantastische prijzen' die kunt winnen als je je adresgegevens hier achterlaat. Geen gratis Honda CB1000R, maar een maandje erop rijden. En geen maandje gratis rijden op een playmate, maar een proefabootje van een halfjaar op de Playboy.

The Stig doet zijn helm af

Wie de The Stig is, was op de internets zo ongeveer de meest gestelde vraag en een groter raadsel dan het hiernamaals. Tot gisteravond, want toen deed de tester van het autoprogramma Top Gear zijn helm af. Het bleek de relatief onbekende motorcoureur M. Schumacher te zijn.

Volgens kenners genoot de motorrijder ook enige bekendheid als autocoureur voor Ferrari (een Italiaans automerk).

LDT: meer dames dan ooit

Rond de 25 procent van de 270 deelnemers aan de Langste Dag Tocht van afgelopen zaterdag was vrouw - een record. En omdat ze nauwelijks klaagden, niet steeds naar het toilet vroegen en geen depressies kregen, was dat een grote verrijking.

Verder vielen er deze keer niet noemenswaardig veel doden en gewonden. Alleen sommige Tomtom-bezitters hebben - zoals we wel vaker horen - een compleet andere route gereden. Door enkele cruciale verschillen in rekenmethodiek of omdat ze waren vergeten het tweede deel van de route te laden, reden zij de Stelling van Amsterdam via Kopenhagen, Bangkok en Den Helder. Over het strand bereikten zij het eindpunt: strandpaviljoen De Golfslag in Wassenaar.

Zwijnenkoorts preventietips

HorizonTaal medisch. Krijg je als motorrijder nou sneller de Mexicaanse biggenhoest of niet? Mijn moeder zegt altijd dat ik een sjaal om moet doen op de motor, omdat ik anders kou vat. Maar dat hoeft niet hetzelfde te zijn als griep. Verder weet ik het ook niet.

Ik snap de hele hysterie niet zo. Bij elke huis-, tuin en keukengriep gaan er een stuk of duizend Nederlanders dood. Hoor je verder nooit iets over. Maar nu de griep uit Mexico komt, gaat overal het luchtalarm af. En toch hebben we in heel Europa maar een of twee doden. Maar dat waren mensen die van de griep het laatste duwtje kregen. Net zoals bij een gewone griepgolf of zware verkoudheid gebeurt.

Dus ik geloof eigenlijk niet dat het veel voorstelt. Ook onze diplomavervalser dr.ir.ds. Pil is die mening toegedaan. Maar je weet nooit. Doe daarom voor alle zekerheid een sjaal om, zegt moeders dus. Ga niet tongzoenen met een HOG. Ga niet naar Mexico. En bestel desnoods een anti-griep-bufje bij de motorlidl.

Zojuist is trouwens mijn zonnebril uit Texas aangekomen. Durven ze bij Eyewish Groeneveld 300 euro voor te vragen. Kost bij de cowboys slechts een derde daarvan. Loop wel flink te blaffen sinds ik hem heb uitgepakt. Ligt Texas soms naast Mexico?

Grote Lucht Denemarken

Ruimte, vrijheid en weidsheid. De Amerikanen hebben daar Big Sky Country voor - oftewel Montana - maar wij hebben ook zo'n land. Big Sky Denmark. Met name langs de Deense westkust zul je het ervaren. Vandaar dat kunstschilders er in groten getale zijn neergestreken. Om de luchten te schilderen en er ongestoord te kunnen rommelen.

In augustus had ik er een paar onverwacht geweldige dagen. Onverwacht, omdat ik Denemarken altijd maar een beetje saai vond. Maar de westkust is nu toch wel mijn favoriete weg naar het Hoge Noorden geworden. Leuker, frisser, vrijer dan de routes door het binnenland of over de Oostzee-eilanden - waar het vaak aanvoelt alsof je op een begrafenis bent: stil, streng en beklemmend.

Het verhaal over de Deense westkust heb ik zojuist opgestuurd. In de volgende Promotor wordt het gepubliceerd.

Vrijdag motormuziek: Van Slap Gelul

Als je vage sociotaal uit je nek staat te zwetsen (ja, vierdubbelop) en je trekt er een doodgravershoofd bij, denken sommigen dat je iets diepzinnigs te melden hebt. Maar maakt Van Dik Hout daarom ook meteen muziek voor motorrijders? Of muziek voor emomeisjes met een opoefiets? Bij TTLive dachten ze het eerste en boekten Van Dik Hout samen met onder andere Guus Meeuwis en Wolter Kroes voor het TTlive-festival dat in het teken staat van Motoren & Muziek.

Maar goed, het schijnt best wel okee te zijn als je soms de fout ingaat. En vergeet niet dat de keuzes die je maakt de juiste zijn, want je hebt ze zelf gemaakt. Dan ben je dus fout maar toch goed bezig met jezelf. Oeh oh oh. Jaja. Het komt eraan. Dus blijf niet staan. Loop naar de maan. Ik ga slaan.

StickerFix: voor kleine lakschades

Het is niet langer nodig een motor in ducktape-kleur te kopen. Om lakschades te verbergen heeft AkzoNobel namelijk StickerFix bedacht. Dat is een velletje stickers dat door schadebedrijven op kleur naar keuze wordt gebracht. Krasjes op de tank of kuip kun je zo zelf vrijwel onzichtbaar wegwerken. Later zullen de basiskleuren ook verkrijgbaar zijn bij zaken als Halfords. Ze zijn ontwikkeld voor auto's, maar blijven mogelijk ook op een motor plakken.

De vinylstickers (geleverd op A5-velletjes) kun je uiteraard ook preventief aanbrengen. Met een fohn zijn ze weer te verwijderen. De prijs is nog niet bekend.

Motorblaadje suit!

Hehe, eindelijk eens een online motormagazine dat niet meteen naakt en bevallig in de houding springt als de handel langskomt. (Deze foto doet anders vermoeden, maar dit is Otto Blötkügel, de hoofdredacteur van een Duits motorratmagazijn.) Maar we hebben het natuurlijk over de onafhankelijke, lezenswaardige, nieuwe Motorblaadje. Hij sweer bij elkaar gesmurfd en ligt nu in het schap. Bovenstaande foto staat in de snieuwsbrief. Het bijpassend verhaal kan ik alleen niet vinden.

Wel: verhalen over tuinkabouters, stoephoeren, vuile verzekeraars en rukkershutten. Ook een lezersreisje naar Ierland. En een test van Lidl-rotzooi, maar dat neigt naar het nuttige, dus daar heb je minder aan. Anyway, snel naar de nieuwe Motorblaadje.

Koopziekte

Echte kerels winkelen niet. Dus dat is dan weer een van die dingen waardoor ik lelijk door de mand val. Ik vind winkelen namelijk leuk. Wat zeg ik? Als ik allenig ben, kan ik volledig koopziek worden. En dat zonder noemenswaardig banksaldo.

Deze week allemaal troep ingeslagen bij de Chinese supermarkt. Nog even uitzoeken wat daarvan allemaal eetbaar is. Ook nog een boek gekocht: Mijn haar is lang van Brusselmans. Daar moest dan ook nog een kek interrectueel leesbrilletje bij, voor op het Bagles & Beans-terras van het boekenpaleis, want daar zitten leuke meiden. Bij het motorpaleis was het ook gezellig. Maar zelfs met koopziekte kan ik daar bijna nooit wat vinden. Hoeft ook niet, want men kan daar ouwehoeren zonder te kopen. Doet iedereen daar.

De grote klapper was De Zwerfkei in Woerden. Hou sowieso van buitensportwinkels. Kwa kleding en reisrommel hebben ze daar veel meer moois en leuks dan in het motorpaleis. Het buitensportpubliek vind ik daarentegen altijd een beetje grefo en Volkskrant, dus dat is meer een beetje schuchter langs elkaar schuiven dan dat je er contact mee hebt.

Zwever Befsport in Den Haag heeft al veel, maar Zwerfkei nog meer. Eigenlijk kwam ik voor de biefjurkie, maar aan de kassa had ik twee truien van Icebreaker, een North Face jack voor het meisje, een Australische cowboyhoed en een soort fietspomp waarmee je in de rimboe espresso kan maken. Ik zal het waarschijnlijk nooit gebruiken, maar ik werd er wel blij van. En daar ging het om. Maar niet bepaald lekkere biefjurkie daaro.

Gisteravond laat nog een tijdje over de internets gezworven. Vooral eBay. In Texas geboden op een zonnebril; in Düsseldorf op motorlaarzen; in Bologna op een broek; in Engeland op een T-shirt. Zojuist zag ik in de mailbox dat ik van alles de eigenaar ben geworden. Het geld is dus weer op. Straks maar een paar aanmaningen naar opdrachtgevers versturen. Crisis? Jazeker. Nog een weekje alleen, dan is het weer over.

Een godverdomse rit van een godverdomse klootzak

6 juni D-Day - Een van de grote namen achter de bevrijding van West-Europa, Generaal George S. Patton, was een gelovig man. Toch zou hij het nooit schoppen tot erelid van de Bond tegen Vloeken. Want hij was een godverdomse klootzak, vond hij zelf. Hij schold nog meer dan de godverdomse kutkok Gordon Ramsey.

De Tweede Wereldoorlog was dan wel een godverdomse klotetijd, maar schelden kon nog zonder dat godsdienstigen klaagden dat ze gekwetst werden, zonder dat er brieven naar je opdrachtgevers werden geschreven, zonder de bedrijven een scheldverbod in de algemene voorwaarden hadden staan.

Een dag voor D-Day sprak scheldkanon Patton zijn troepen toe, waarin hij zijn fameuze strategie toelichtte: aanvallen en vooral geen posities vasthouden. 'We gaan godverdomme niets vasthouden, behalve de kloten van de Duitsers. Die trekken we eraf en daarna schoppen we genadeloos de stront uit ze.'

En zo geschiedde. Patton verjoeg de Duitsers nog sneller uit Frankrijk dan ze er per Blitzkrieg waren ingekomen. Na de oorlog werd hij geëerd met een een route die de bevrijdingstocht volgde. Het verhaal lees je hier.

Verborgen schatten

Booswichten hebben de afgelopen weken al wat filmpjes voorbij zien komen. Maar voor Promotor heb ik nu alles en meer bij elkaar geknutseld in een website. Filmpjes, foto's, kaartjes, gps-routes, de hele hatseflats.

Vanaf morgen ligt Promotor in de bussen en schappen, waarin het bijbehorende artikel staat, met verwijzing naar de website. Maar een Booswicht heeft of neemt altijd voorrang. Dus daarom kun je de website nu alvast zien.

Schadeformulier te klein voor Fransman

Franse motorrijder met haast kopte gisteren tegen een voorligger aan bij Schiphol en lanceerde zijn duo. Hoe ver? Niet pakweg 100 of 200 meter, maar 190. Dat heeft iemand dan toch vrij precies nagemeten. Alsof het bij Te Land, ter Zee en in de Lucht hoort: Gooi 'm der Af, of zoiets. Meetlint erbij of stappen tellen. 'Wilt u nog even blijven liggen, meneer? We zijn bijna klaar met meten.' Of misschien wilde de verzekering het weten. Maar dat is dan nog best lastig om op de situatieschets te krijgen.

Diesel for successful crashing

Wat is er mis met een klaphelm van Schubbert, een multifunctioneel textielpak of een smaakvol veiligheidshesje? Helemaal niets natuurlijk. Alleen willen jongeren er voor geen goud mee gezien worden.

Daarom is het mooi dat Diesel nu een motor/scooterhelm op de markt heeft gebracht. Want Diesel betekent wat bij jongeren: successful living, stijl, sex en nog wat van die dingen. Echte helmmerken hebben bij hen niet of nauwelijks een imago of betekenis. Net als motorkledingmerken. Dus als de Diesels, Replays en G-stars zich ook daar eens zouden storten, krijgen we de jongeren vast nog wel eens op de motor.

'Diesel helmen?' vroeg de inkoper van een motorpaleis met een vies gezicht. 'Die lui hebben het hoog in de bol. Je moet het een voorrecht vinden om hun spul te verkopen. Nou, dan hoeft het van mij al niet meer. We moeten ook maar afwachten of die helmen wel veilig zijn.'

Ja, daar zit de trendgevoelige jongere op te wachten. Op een helm die goedkeuring van de Consumentenbond krijgt. Net als op een spijkerbroek die de botsproef doorstaat. Maar goed, als de motorhandel het niet begrijpt, dan hebben modemerken nog genoeg andere verkoopkanalen. Of ze openen gewoon een eigen winkel.

Gezocht: leuke terrasjes

Het meisje is de komende weken op reis. En dus zit ik 's avonds helemaal alleen. Snif. Daarom heb ik besloten zoveel mogelijk leuke terrasjes te bezoeken. Maar waar vind ik die in Nederland? Oftewel: help effe.

Ik zoek naar terrassen waar je met de motor bij kunt komen. Beetje leuke omgeving. Sfeer. Pleisterplaatsen voor motorrijders - hoewel dat niet verplicht is, korte rokjes is ook goed. Mag midden in de stad zijn, aan een dijk of aan het water. Ast maar leut biedt.

Zo moet het lukken de komende zware weken door te komen.

Luie politie pakt hardwerkende motorrijder

In de hilarische uitzending van zondag maakte Peter R. de Vries duidelijk dat de politie een gloeiende hekel aan werk heeft. Een motordief en een paar oplichters die met naam en toenaam bekend zijn, konden hierdoor ongestoord hun gang gaan.

Maar het gaat verder dan luiheid. De politie heeft zelfs een uitgesproken hekel aan mensen die hard werken. Daarom pakten ze zo ongeveer de enige man die afgelopen vrijdag naar zijn werk reed - de rest van Nederland was op vakantie of had zich ziek gemeld. De 20-jarige motorrijder was op het laatste moment gevraagd in te vallen voor zo'n 'zieke' collega. En de ijverige jongen deed ook nog eens zijn uiterste best om een beetje op tijd te komen. Als je de politie ergens mee kunt irriteren, dan dat wel. Voor straf werden zijn rijbewijs en motor in beslag genomen.

Osafjell: rit naar de chaos

Het weggetje naar de Noorse Osafjell is een van mijn all time favorites. Twee keer kwam ik door sneeuw niet verder dan halverwege. Maar het is er zo een waar je het blijft proberen, anders slaap je slecht. En in augustus lukte het.

Onnavolgbaar kronkelt de Osavegen vanaf de begane grond van het Hardangerfjord naar boven, naar de Hardangervidda. Daar maakt het goede wegdek plaats voor hard rock. Geen makkie daar, op het gevaarlijke af.

De omgeving bovenop is bepaald geen aangeharkt tuintje. Wel: duister, meedogenloos, koud, chaotisch, onvoorspelbaar, geheimzinnig, somber. Maar dat zijn de beste boeken en films meestal ook. En uiteindelijk denk je: mooier kan eigenlijk niet. Want dat zijn de enige die je echt raken.

Blazen naar Blasjo

Blasjo - hier ongeveer - grootste stuwmeer van Noorwegen met de grootste dammen. Belangrijker voor de motorrijdert: de weg er naartoe. Kilometer of 30 en schitterend. Voor de gelegenheid met muziek van de Noorse winnaar van het Eurovisie Songfestival.

Dalsnibba: mooie zachte rondingen

En weer een lekkere Noorse berg. De Dalsnibba, een bult van 1500 m hoog vlakbij Geiranger. Hoort bij een verhaal dat komende maand in Promotor staat.

In de Alpen zit je op 1500 m nog in het struikgewas, maar in Noorwegen op de top van de wereld - tegen of over de sneeuwgrens. Mooi breed wegdek, zacht en veel rondingen, wat in het filmpje nog eens benadrukt wordt door Alizee.

Tronasen: dodelijk Noors weggetje

Tronasen is een oud overbodig Noors weggetje dat in 1934 in de Rally van Monte Carlo zat. Bijnaam: de dodelijke gevaarlijke weg. Dat belooft wat. Maar koninginnedag vieren in Apeldoorn is linker. Wel pittige hellingen. Naar boven tot 25 procent, naar beneden tot 33 procent.

Kamperen dood?

Het aangekondigde kampeerweekend naar Tiengemeten is niet doorgegaan. Normaalgesproken zijn de tochten de laatste tijd na een paar dagen al volgeboekt, maar naar het Zuidhollandse eilandje hadden we na een week amper twintig man.

Een miskleun dus. Naar de oorzaak is het gissen. 'Kamperen? Mijn tent heb ik allang weggeflikkerd,' zei iemand de altijd meegaat. 'Kamperen? Kom zeg, als het nou een hotel was,' zei een andere vaste klant. 'Kamperen? Dat is iets voor Oostblokkers,' zei een derde. Op een of andere manier kregen we het idee dat kamperen misschien niet zo goed meer ligt. We hadden ook bij onszelf te rade kunnen gaan. Slechts drie van de zes man hadden zin in een kampeerweekend. Maar pech zeg, twee van de drie waren verhinderd en de derde zou met een camper van een meter of zeven komen.

Dan maar de Langste Dag Tocht. Het artikel is nog niet gepubliceerd, maar het aanmeldingsformulier staat online. Er zijn al vijf keer zoveel inschrijvingen als naar Tiengemeten. We gaan dan ook langs de forten van Amsterdam en het strand, en niet kamperen op een duur politiek biologisch correct eiland.

Motorrijder in de trein

Zojuist mijn kreunende en piepende allroad van het merk Suzuki naar Tomba la Bomba gebracht. Tom is een goede kennis van me en repareert ook motoren waar ze bij dealers geen raad meer mee weten, dus die vertrouw ik wel. Nadeel is dat hij in Zoetermeer woont. Per zijspan bracht hij me naar een station.

Een loket om een treinkaartje te kopen kon ik niet vinden, maar door op een groen lampje te drukken kreeg ik de trein/tram/metro gelukkig nog wel open. Binnen wachtte ik met 1 euro in de hand op een man met een rode pet en een spiegelei. Maar die kwam niet.

Het leek me een erg moderne treindinges. Keurige vandaalbestendige stoelen, overal automaatjes, elektronische infopanelen en camera's. Hij reed snel, stipt en met hoge regelmaat. En als je er een kaartje kon kopen, zou het bijna niets kosten. Toch maakten de passagiers geen gelukkige indruk. Verslagen forensen, depressieve spijbelaars. De meesten doen hun best anderen niet aan te kijken en de blikken van een paar hangjongeren te mijden. Met koeien in de wei heb je meer contact. Om het wat gezelliger te maken, overwoog ik op advies van motorrijder Herman Brusselmans de aanwezige dames te vragen of ze gebeft wilden worden. Maar met alle tussenstops zou dat toch teveel haastwerk worden.

Vlak voor elke stop bedankte een elektronische stem de passagiers voor het opruimen van hun rommel, het niet pissen op het balkon en het niet molesteren van de conducteur. Over een dag of vijf heb ik gelukkig weer een motor.