Kunst en de zin van het motoralarm

Sommige mensen denken dat zij de zoon van God zijn, weer anderen denken dat zonder hen de beschaving ineen stort. Ik vind het allemaal best, zolang ik er geen belasting voor hoef te betalen, mopperde ik in het vorige bericht.

Ik had het nog maar net geschreven of ik liep in mijn budgethotel een kunstenaar tegen het lijf. Een dronken vijftiger met een paardenstaartje, type Don van Vliet; zou Stavros of Manolo kunnen hebben geheten, als hij niet uit Iran kwam. Hij begon een praatje. Of die BMW van mij was. Waar of ik vandaan kwam.

'Holland?!' Zijn ogen begonnen te glinsteren. 'Het land van de grote Van Gogh! Wat vind jij van Van Gogh?'

Ik voelde een bui hangen. Dus ik ging maar een beetje downplayen. 'Ik vind zijn brieven eigenlijk veel beter dan zijn schilderijen,' zei ik.

Met wijd opengesperde ogen vroeg hij hoe ik dat bedoelde. Hij vroeg nog meer en stak toen zijn hand uit. 'Ongelooflijk. Ik wist dat deze dag zou komen. Jij, jij, jij...hoe bestaat het! Wacht! Ik moet je wat laten zien! Het moet!'

Oh. Jee.

Hij snelde naar zijn kamer en kwam terug met de gebundelde brieven in het Zweeds. Elke pagina had hij volgekliederd met Perzische zinnen en tekeningetjes. 'Ik kan maar een of twee brieven per dag lezen. Daarna ben ik drie dagen van de wereld! Van Gogh laat je vliegen en in de laatste regel schiet hij je uit de lucht! Het is een matige schilder, maar als schrijver is hij de grootste. De allergrootste! Dat probeer ik al tien jaar uit te leggen. Niemand die het snapt. Tot deze avond. Een wonder!'

Een wonder zijn, een apostel desnoods, het heeft wel wat. Maar voor een dronken Pers, mwoah, da's minder. Het werd slechter. 'Weet je hoe Van Gogh zijn oor is kwijtgeraakt? Ik heb het opgegeten, hahaha! Ik wil ook iets van jou hebben. Ik ga een hap uit je motor nemen!'

'Ik zou het niet proberen. Er zit een alarm op. Het zal hysterisch gaan loeien en zichzelf uiteindelijk tot ontploffing brengen,' overdreef ik. 'Het is de moslim onder de motoralarms.'

Hij kon erom lachen, geloofde toch niet meer in Allah - nu was Van Gogh de absolute waarheid. Hij vroeg of ik mijn naam in zijn boek wilde schrijven. Ik ging naar bed en werd niet vroegtijdig gewekt door het motoralarm.