Net als dat je denkt dat de wereld bestaat uit onbetrouwbare honden, zieke egoisten en dode geesten, komt er vaak een druiloor langs die dit overzichtelijke wereldbeeld door de war probeert te schoppen. Zo stonden we laatst bij Kiel (D) op een parkeerplaats urenlang te wachten op een sleepdienst, toen er een vertegenwoordiger langskwam die ons twee grote dozen sushi gaf. Zomaar, graties, om niets, normaal 14 euro per stuk. Net op het moment dat Duitsland in rep en roer is omdat een oudere kassajuffrouw werd ontslagen vanwege het verduisteren van twee druiven.
Gisteren weer zoiets. Staan we ergens in de rimboe foto's te maken, kom ik erachter dat mijn batterijen bijna leeg zijn. Aan een fietser vraag ik of hij een tankstation of een supermarkt in de buurt weet. Direct biedt hij aan de batterijen voor me te halen. Hij was gepensioneerd, had alle tijd en zo konden wij doorgaan met werken. Na een half uur fietsen keerde hij terug met batterijtjes van de Gamma. Bonnetje erbij. Van een dikke beloning wilde hij niets weten.
Wij dus pislink. 'Geld is zeker niet genoeg, he? Je wilt zeker dat we je aardig vinden, he? Ons beetje een schuldgevoel proberen te bezorgen, he, patser? Waarom help je ons eigenlijk? Wat hebben we je misdaan?' Ons vertrouwen in de mensheid was weer eens tot een dieptepunt gedaald. Maar goed, we hadden tenminste wel batterijen, dat is ook wel weer zo. En daarmee konden we dan enkele gezellige plaatjes voor een kampeerweekend maken, maar dat terzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageren? Meld je dan eerst aan bij de Booswichtenclub.