Kouwepoten 2009: Grote Dingen

De Kouwepotentocht van 2009 gaat geen pittoresk, schilderachtig ritje worden. Het thema is deze keer NEDERLAND XXL, dus rijden we langs zware industrie, megacontaineroverslagplaatsen en andere Grote Dingen. We beginnen in de spelonken van een droogdok en eindigen in de gangen van de Oosterscheldekering. Datum 28 november, inschrijven vanaf 13 november.

Brusselmans en Buell uit elkaar

Herman Brusselmans en zijn grote liefde Buell zijn uit elkaar. De schrijver en beste beffer van België (‘Neen, ik heb gezegd: van Vlaanderen’) had zijn favoriete merk min of meer eeuwige trouw beloofd, maar nu Harley-Davidson Buell heeft laten vallen, deed Brusselmans hetzelfde. ‘Je moet nooit op een motor van een bijna failliet merk rijden,’ zou hij hebben gezegd.

Zijn nieuwe liefde is een Triumph Street Triple. Deze kocht hij bij de beste dealer van Vlaanderen, enkele uren voordat wij daar met een kapotte Bonneville arriveerden. Naar verluidt was hij daarbij in gezelschap van een ‘ongelooflijk mooie vrouw’. Dat was ongetwijfeld de veelbeschreven Tania de Metsenaere, maar de aanwezigen waren te verlegen deze belangrijke informatie te achterhalen.

Zijn Buell Lightning heeft hij niet ingeruild, maar zou hij hebben verkocht aan een zwager.

De beste dealer van Vlaanderen

Op zoek naar de lekkerste patat, ham, pralinen en borsten van Vlaanderen, vonden we toevallig ook de beste dealer. Denken we. De Bonneville van Nico begaf het namelijk weer eens. En zo kwamen we met behulp van een sleepdienst bij Triumph-dealer Daniel de Rycke.

De Rycke hield zijn zaak op vrijdagavond nog een tijdje voor ons open en bood direct een vrijwel nieuwe leenmoter aan. Zonder moeilijk formaliteitengedoe, maar met koffie, mooie verhalen en zelfs een primeur. Terwijl wij de volgende regenachtige dag op een Thunderbird de reportage konden afmaken, blies hij de Bonneville nieuw leven in. Zaterdagavond laat haalden we de Bonneville op en die bleek als nieuw te rijden.

Waar vindt men dat nog, zoveel hulpvaardigheid en vriendelijkheid na sluitingstijd? Waar vindt men dat nog, een dealer met wie je over de boeken van Herman Brusselmans kunt praten? Nou, in Assenede, op enkele kilometers van Sas van Gent. Nico overweegt een verhuizing.

Vlaanderen boven

Meestal als ik door Vlaanderen rij, denk ik: "wat word ik toch nat" en "eigenlijk wil ik dood". Maar deze keer hebben we iets gevonden waardoor het leuk werd. Een ritje langs allerlei culinaire hoogstandjes dus, zoals verkrijgbaar in bovenstaand frietkot. Dan eet je niet alleen lekker, maar kom je ook nog eens gedreven, leuke mensen tegen. En knappe madammen. Dat maakte de kaarsrechte wegen bochtig en zelfs de Vlaamse containeroverslagplaats kust werd sfeervol. Ook zonder bergen, bochten en weer kan motorrijden nog leuk zijn. We gaan vast wat meer doen met dat leuke land.

Naar Vlaanderen

De ene keer is het na een meter, de andere keer na honderd, maar toch altijd wel binnen een kilometer na het oversteken van de Belgische grens begint het te regenen. En toch gaan we donderdag een rondje Vlaanderen doen. Niet voor het weer, niet voor het landschap, maar wel voor de Vlamingen en voor het eten. We gaan er een geniettochtje van maken. Zoeken naar de lekkerste patat, garnalenkroket, geuze, ham, mosterd enzovoort.

We gaan onder meer naar Antwerpen. Daar hebben ze weer eens een hekel aan Nederland, omdat wij de Antwerpse haven blokkeren vanwege de groengele rietkip, die ergens op een Zeeuwse zandbank rondloopt. Of zoiets. Voor straf hebben de Antwerpenaren tegen de Lange Wapper gestemd, omdat Nederlanders misschien een voordeel zouden hebben aan de snellere verbinding met het zuiden. Als tegenreactie heeft Nederland de coffeeshops in Roosendaal dichtgetimmerd. Vlaamse troepen zouden inmiddels zijn opgetrokken naar de grens. We denken erover om ons aan te sluiten.

Liberté, egalité, balletje saté

De Nachtrit van Promotor is voorspoedig verlopen. Er waren betrekkelijk weinig ongelukken en bekeuringen, het aantal amputaties en slagaderlijke bloedingen viel ook mee. Ook al waren er meer deelnemers dan ooit: ruim 350. Door de harde wind hadden we bij het eerste stoppunt nogal wat moeite om de broodjes bal met satesaus warm te krijgen. Maar met wat hulp van deelnemers en de legendarische Alfred Tuitel is dat toch gelukt. Al was de ene lichting ballen aanzienlijk warmer dan de andere.

Soms ook wat hilarische stroefheid bij de inschrijving van enkele Friese deelnemers: de dochters van Nico verstaan geen Fries.

Twee keer een bericht van een valpartij, maar de slachtoffers konden gewoon doorrijden. Verder alleen maar gezelligheid en een paar magische momenten: de sterrenhemel boven de pikdonkere dijk van Enkhuizen, de aankomst bij het Aviodrome tussen de oude vliegtuigen.