Koopziekte

Echte kerels winkelen niet. Dus dat is dan weer een van die dingen waardoor ik lelijk door de mand val. Ik vind winkelen namelijk leuk. Wat zeg ik? Als ik allenig ben, kan ik volledig koopziek worden. En dat zonder noemenswaardig banksaldo.

Deze week allemaal troep ingeslagen bij de Chinese supermarkt. Nog even uitzoeken wat daarvan allemaal eetbaar is. Ook nog een boek gekocht: Mijn haar is lang van Brusselmans. Daar moest dan ook nog een kek interrectueel leesbrilletje bij, voor op het Bagles & Beans-terras van het boekenpaleis, want daar zitten leuke meiden. Bij het motorpaleis was het ook gezellig. Maar zelfs met koopziekte kan ik daar bijna nooit wat vinden. Hoeft ook niet, want men kan daar ouwehoeren zonder te kopen. Doet iedereen daar.

De grote klapper was De Zwerfkei in Woerden. Hou sowieso van buitensportwinkels. Kwa kleding en reisrommel hebben ze daar veel meer moois en leuks dan in het motorpaleis. Het buitensportpubliek vind ik daarentegen altijd een beetje grefo en Volkskrant, dus dat is meer een beetje schuchter langs elkaar schuiven dan dat je er contact mee hebt.

Zwever Befsport in Den Haag heeft al veel, maar Zwerfkei nog meer. Eigenlijk kwam ik voor de biefjurkie, maar aan de kassa had ik twee truien van Icebreaker, een North Face jack voor het meisje, een Australische cowboyhoed en een soort fietspomp waarmee je in de rimboe espresso kan maken. Ik zal het waarschijnlijk nooit gebruiken, maar ik werd er wel blij van. En daar ging het om. Maar niet bepaald lekkere biefjurkie daaro.

Gisteravond laat nog een tijdje over de internets gezworven. Vooral eBay. In Texas geboden op een zonnebril; in Düsseldorf op motorlaarzen; in Bologna op een broek; in Engeland op een T-shirt. Zojuist zag ik in de mailbox dat ik van alles de eigenaar ben geworden. Het geld is dus weer op. Straks maar een paar aanmaningen naar opdrachtgevers versturen. Crisis? Jazeker. Nog een weekje alleen, dan is het weer over.